มงกุฎองค์นี้จัดสร้างโดยซามูเอล สมิธิน ช่างเพชรประจำราชสำนัก โดยมีจุดประสงค์คือเพื่อใช้แทนองค์เดิมที่สร้างในสมัยสมเด็จพระเจ้าชาลส์ที่ 2 และมงกุฎองค์นี้ยังได้ใช้ในพระราชพิธีบรมราชาภิเษกของพระเจ้าเจมส์ที่ 2 พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 และสมเด็จพระราชินีนาถแอนน์ โดยใช้รัตนชาติ และไข่มุกบางส่วนจากมงกุฎองค์เดิม พร้อมทั้งเพิ่มไข่มุกจำนวน 265 เม็ด เพชร 160 เม็ด มรกต 6 เม็ด และแซฟไฟร์ 2 เม็ด โดยมีมูลค่ารวมกว่า 1,440 ปอนด์[2] โดยมีการเปลี่ยนแปลงรูปทรงและตำแหน่งของรัตนชาติจากเดิมเพียงเล็กน้อย[3] โครงมงกุฎที่ทำจากทองคำนั้นมีความสูง 20.4 ซม. และลูกโลกกับกางเขนปิดยอดมงกุฎมีความสูง 8.5 ซม.[1]

ตัวเรือนมงกุฎประกอบด้วยส่วนโค้งจำนวน 2 โค้ง (สี่ก้าน) ตัวเรือนมงกุฎทำจากทองคำ เหนือจากตัวเรือนเป็นกางเขนแพตตี และสัญลักษณ์ดอกลิลลี ลูกโลกด้านบนนั้นทำจากอความารีน กับยอดกางเขนซึ่งนำมาจากของที่ถูกเติมเข้าไปในมงกุฎพระเจ้าชาส์ลในปีค.ศ. 1685 ด้านบนเป็นกางเขนแพตตีตามหลัก

ต่อมาในปีค.ศ. 1727 แก้วสีและรัตนชาติต่างๆได้ถูกถอดออกและประดับแทนด้วยเพชรที่เช่ามาซึ่งมีมูลค่าถึง 109,200 ปอนด์ และได้นำมาใช้ในพระราชพิธีบรมราชาภิเษกของสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 2 แต่ปรับแต่งด้วยการดึงส่วนโค้งด้านบนซึ่งเคยหุบลงไปอยู่ตรงกลางมงกุฎ ให้ยืดขึ้นมาเหมือนมงกุฎในสมัยนั้น ดังที่เห็นในปัจจุบัน โดยลูกโลกที่ทำจากอความารีน และกางเขนยังคงอยู่ครบ